រឿងរ៉ាវនៃក្រុមបុរសមីននេសូតា៨ ដំបូងគេបង្អស់
នៅខែសីហា ឆ្នាំ២០១៦ មានបុរសដើមកំណើតខ្មែរអាមេរិកាំងចំនួន៨នាក់មកពីរដ្ឋមីននេសូតា ដែលត្រូវបានគេស្គាល់និងហៅដោយរួមថា ក្រុមបុរសMN8 ត្រូវបានអង្គភាពចាត់ចែងអន្តោប្រវេសន៍ និង គយ (ឬហៅកាត់ថា ICE) ចាប់ឃុំខ្លួន ដែលក្នុងចំណោមនេះ មានប្អូនប្រុសពៅរបស់មន្ថា នាយកប្រតិបត្តិ និង សហស្ថាបនិករបស់យើងផងដែរ។
ក្រុមបុរស MN8 ត្រូវបានគេមានគម្រោងនិរទេសចេញទៅប្រទេសកម្ពុជា បើទោះបី ពួកគេភាគច្រើនមិនបានកើតនៅស្រុកខ្មែរ ហើយក៏មិនចេះអាន ឬ សរសេរភាសាខ្មែរក៏ដោយ។
ពួកគេភាគច្រើន បានកើតនៅក្នុងជំរុំភៀសខ្លួនក្រៅប្រទេសកម្ពុជា។
ប៉ុន្តែ ពួកគេត្រូវបានបញ្ជូនឲ្យទៅជួបជាមួយនឹងកុងស៊ុលកម្ពុជា ហើយត្រូវបានគេបង្ខំឲ្យចុះហត្ថលេខាលើឯកសារធ្វើដំណើរ ក្នុងភាសាមួយដែលពួកគាត់មិនអាចអានយល់។
ក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេ ដែលរួមមានស្ត្រី អ្នកចាស់ទុំ និងកុមារជាច្រើន បានប្រមូលផ្តុំគ្នាជុំវិញពួកគេ ហើយបានធ្វើការតស៊ូវាយបកទៅវិញ ដោយការរៀបចំចលនាក្នុងសហគមន៍របស់ពួកគេ។
នេះជាចំណុចចាប់ផ្តើមនៃយុទ្ធនាការ #ReleaseMN8 ដែលជាចលនាអន្តរជំនាន់ ដែលដឹកនាំដោយសមាជិកគ្រួសារដែលមិនធ្លាប់មានបទពិសោធន៍រៀបចំចលនាពីមុនមក។
ពួកគេបានប្រមូលការគាំទ្រពីសមាជិកសហគមន៍ មេធាវី អង្គការផ្សេងៗ និងសមាជិកសភា តាមរយៈការប្រមូលផ្តុំគ្នានៅខាងក្រៅការិយាល័យរបស់លោកស្រី អេមី ក្លូបាឆា សមាជិកព្រឹទ្ធសភាសហរដ្ឋអាមេរិក នៅមជ្ឈមណ្ឌលសហគមន៍នានាក្នុងតំបន់ និង នៅទីក្រុងវ៉ាស៊ីងតោនឌីស៊ី ដើម្បីជួបជជែកជាមួយនឹងឯកអគ្គរដ្ឋទូតកម្ពុជា។
អ្នកចូលរួមនៅក្នុងព្រឹត្តិការណ៍ទាំងនេះ មានទាំងទារក ព្រឹទ្ធាចារ្យខ្មែរដែលតាំងពីពេលនោះមកមានមួយចំនួនបានទទួលមរណៈភាពទៅហើយ អ្នកតស៊ូមតិសហគមន៍ អ្នកសារព័ត៌មាន និង មនុស្សម្នាជាច្រើននាក់ទៀត។
ទន្ទឹមនឹងការរៀបចំចលនា និងការតស៊ូរបស់ពួកគេដូចរៀបរាប់ខាងលើ ក្រុមគ្រូសាររបស់ក្រុមបុរសMN8 បានបើកឡានជាច្រើនម៉ោងដើម្បីទៅសួរសុខទុក្ខពួកគាត់តាមរយៈការហៅទូរស័ព្ទជាវីដេអូនៅមន្ទីរឃុំឃាំង បើទោះជានិយាយគ្នាបានត្រឹមតែ៣០នាទីក្តី។
កិច្ចខិតខំដ៏មហិមាររបស់ក្រុមបុរសMN8 ក្រុមគ្រួសារ និង អ្នកគាំទ្ររបស់ពួកគេក្នុងសហគមន៍ បានបង្កឲ្យមានចំណាប់អារម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំងពីមជ្ឈដ្ឋានថ្នាក់ជាតិ។ ទីបំផុត មានបីនាក់ក្នុងចំណោមបុរសទាំង៨នាក់ ត្រូវបានគេដោះលែងឲ្យមកជួបជុំគ្រួសារគាត់វិញ។
រឿងរ៉ាវរបស់យើង បានចាប់ផ្តើមជាមួយនឹងបុគ្គលដ៏អស្ចារ្យទាំង៨នាក់នេះ និង ក្រុមគ្រួសាររបស់គេ។
ផន ចំរើន (ហៅក្រៅថា ស្ហតធី) បានកើតនៅជំរុំជនភៀសខ្លួននៅប្រទេសថៃ។
គាត់បានមករស់នៅសហរដ្ឋអាមេរិកជាមួយនឹងឪពុកម្តាយ និង បងប្អូនរបស់គាត់ ពេលអាយុ១ឆ្នាំ។
គាត់បានបំរើការជាអ្នកតម្លើងគ្រឿងកុំព្យូទ័រនៅទីក្រុងអ៊ីហ្កិនបានជាង១០ឆ្នាំហើយ។
សព្វថ្ងៃ គាត់រស់នៅក្រុងមេភិលវូឌ ជាមួយនឹងភរិយាឈ្មោះ កេតវ៉ាលី និង កូនស្រី២នាក់ឈ្មោះ លីឡា និង លីឌា។
នៅក្នុងពេលទំនេរ ចំរើនចូលចិត្តស្ទូចត្រីជាមួយនឹងគ្រួសារគាត់ និង ចូលរួមយ៉ាងសកម្មនៅក្នុងសកម្មភាពនានានៅក្នុងព្រះវិហារសាសនាគ្រឹស្ទរបស់គាត់។
គាត់ត្រូវបានគេឃុំខ្លួននៅថ្ងៃ ២៩ សីហា ២០១៦ និង ត្រូវបានដោះលែងវិញនៅថ្ងៃទី១៨ កញ្ញា ២០១៧។
ចាន់ អំ បានមកសហរដ្ឋអាមេរិកក្នុងនាមជាជនភៀសខ្លួន កាលពីគាត់អាយុ១០ឆ្នាំ។
គាត់ត្រូវបានគេគោរពនៅកន្លែងការងាររបស់គាត់ ក្នុងនាមជាជាងរថយន្តម្នាក់។ គាត់ក៏ជាអ្នកស្ម័គ្រចិត្តដ៏សកម្មម្នាក់នៅឯវត្តខ្មែរនៅក្រុងហែមថិន រដ្ឋមីននេសូតាផងដែរ។
ចាន់បានភ្ជាប់ពាក្យនិងគ្រោងរៀបការជាមួយនឹងនារីម្នាក់ ហើយបានក្លាយជាតួអង្គឪពុកដ៏ល្អម្នាក់ដល់កូនចុង និង ចៅៗរបស់គាត់ផងដែរ។
គាត់ត្រូវគេចាប់ឃុំខ្លួននៅថ្ងៃទី២៦ សីហា ២០១៦ និង និរទេសចេញទៅប្រទេសកម្ពុជានៅថ្ងៃទី២៨ មិនា ២០១៧។ សព្វថ្ងៃនេះ ចាន់កំពុងព្យាយាមកសាងជីវភាពថ្មីនៅទីក្រុងភ្នំពេញ។
អ៊ូច ចាន់ បានមករស់នៅអាមេរិកជាមួយនឹងឪពុកម្តាយនិងប្អូនចំនួន៥នាក់ នៅពេលដែលគាត់មានអាយុ១២ឆ្នាំ។
គាត់មានកូនៗដែលធំពេញកម្លោះក្រមុំអស់ហើយ ហើយក៏បានបំពេញតួអង្គជាឪពុកដ៏ល្អម្នាក់ដល់ក្មួយៗគាត់ផងដែរ។
មុនពេលបញ្ជូនចេញ នាពេលទំនេរ ចាន់ចូលចិត្តចំណាយពេលវេលាជាមួយក្រុមគ្រួសារគាត់នៅក្រុងសាវ៉ិច រដ្ឋមីននេសូតា។
គាត់ត្រូវបានគេចាប់ឃុំខ្លួននៅថ្ងៃទី២៦ សីហា ២០១៦ និង និរទេសចេញទៅកម្ពុជានៅថ្ងៃទី២៨ មិនា ២០១៧។
សព្វថ្ងៃ គាត់រស់នៅទីក្រុងភ្នំពេញ ហើយបានបើកហាងលក់ទំនិញ និង ហាងសាក់មួយ។
នីន ចិត្រ កើត និង ធំនៅក្នុងជំរុំជនភៀសខ្លួននៅឯប្រទេសថៃនិងហ្វីលីពីន មុនគាត់មកដល់សហរដ្ឋអាមេរិកពេលអាយុ៦ឆ្នាំ។
គាត់ធំឡើងនៅក្រុងហ្វារីបូល រដ្ឋមីននេសូតា ដែលជាទីកន្លែងដែលគាត់បានជួបភរិយាគាត់ឈ្មោះ ចេននី។
ពួកគាត់ទាំងពីរ មានបន្ទុកថែរក្សាកូន និង ឪពុកម្តាយចាស់ជរារបស់គាត់។
ចិត្រមានអាជីពជាជាងឈើ២០ឆ្នាំហើយ ហើយក៏ជាបុគ្គលសកម្មម្នាក់នៅក្នុងតំបន់ និង សហគមន៍ដែលគាត់រស់នៅផងដែរ។
គាត់ត្រូវបានគេចាប់ឃុំខ្លួននៅថ្ងៃទី២៦ សីហា ២០១៦ និង ដោះលែងវិញនៅថ្ងៃទី២៤ កុម្ភៈ ២០១៧។
ឈួន ភឿយ បានកើតនៅក្នុងជំរុំភៀសខ្លួននៅប្រទេសថៃ។
គាត់មានអាយុ៣ឆ្នាំ នៅពេលគាត់ ម្តាយ និង បងប្អូនរបស់គាត់បានមករស់នៅសហរដ្ឋអាមេរិក។
មុនពេលជីវិតគាត់ត្រូវក្រឡាប់ចាក់ គាត់មានជីវិតអាពាហ៍ពិពាហ៍ប្រកបដោយសុភមង្គលមួយដែលមានអាយុជាង១០ឆ្នាំជាមួយអ្នកស្រីរីអាន ភរិយាគាត់ ព្រមទាំងកូនចុងចំនូនពីរនាក់នៅទីក្រុងសេនផល រដ្ឋមីននេសូតា។
ភឿយ ត្រូវបានគេឃាត់ខ្លួននៅថ្ងៃទី២៦ សីហា ២០១៦ និង និរទេសចេញទៅកម្ពុជានាថ្ងៃទី២៨ មិនា ២០១៧។
នាពេលបច្ចុប្បន្ន គាត់កំពុងព្យាយាមកសាងជីវិតថ្មីនៅខេត្តសៀមរាប ប្រទេសកម្ពុជា។
អាន រ៉ន បានកើតនៅក្នុងជំរុំភៀសខ្លួននៅក្នុងប្រទេសហ្វីលីពីន។
គាត់មានអាយុ៣ខែ នៅពេលគ្រួសារគាត់មកតាំងលំនៅនៅសហរដ្ឋអាមេរិក។
រ៉ន ធ្លាប់រស់នៅក្រុងរ៉ូឈែសស្ទើ រដ្ឋមីននេសូតា ជាមួយនឹងកូនចំនួន៥នាក់ ព្រមទាំងឪពុកម្តាយ បងប្អូន ក្មួយ និង មិត្តភក្តិជាច្រើនទៀត។
គាត់ត្រូវបាន ICE ឃុំខ្លួនចំនួន៩ខែ មុនហ្នឹងត្រូវបានគេនិរទេសទៅស្រុកខ្មែរនៅថ្ងៃទី២៨ មិនា ២០១៧។
សព្វថ្ងៃ រ៉នរស់នៅខេត្តកំពត ខេត្តឆ្នេរសមុទ្រកម្ពុជា និង មានគម្រោងបើកកន្លែងហាត់ប្រាណមួយ។
ញាណ សាម៉េត កើតនៅក្នុងជំរុំភៀសខ្លួននៅប្រទេសថៃ ហើយបានរើមកនៅសហរដ្ឋអាមេរិក ពេលគាត់អាយុ២ឆ្នាំ។
គាត់និងភរិយាគាត់ឈ្មោះសុខា ព្រមទាំងកូនបួននាក់ រស់នៅក្រុងឡនស្តេល រដ្ឋមីននេសូតា។
សាម៉េតចូលចិត្តស្ទូចត្រីជាមួយក្រុមគ្រួសារគាត់ ចូលចិត្តជួសជុលកែលំអផ្ទះ និង កែកុនឡាន។
គាត់បានធ្វើការជាប្រធានគ្រប់គ្រងបុគ្គលិកនៅក្រុមហ៊ុនខ្សែកាបក្រណាត់បាន១៦ឆ្នាំជាងហើយ។
គាត់ត្រូវបានគេឃុំខ្លួននៅថ្ងៃទី ២៦ សីហា ២០១៦ ហើយដោះលែងវិញនៅថ្ងៃទី ៧ សីហា ២០១៧។
ឆេង សឿន (ហៅក្រៅ ប៉ូស៊ី) បានមករស់នៅអាមេរិកជាមួយឪពុកម្តាយជនភៀសខ្លួនរបស់គាត់ តាំងពីគាត់នៅជាកុមារម្ល៉េះ។
គាត់ត្រូវបានសហគមន៍គាត់គោរពនិងស្រឡាញ់ ជាពិសេសនៅក្នុងចំណោមអតិថិជនហាងកាត់សក់របស់គាត់នៅក្រុងវីលមឺរ៍ រដ្ឋមីននេសូតា។
ប៉ូស៊ីត្រូវបានគេឃុំខ្លួននៅថ្ងៃទី២៩ សីហា ២០១៦ និង និរទេសចេញទៅកម្ពុជានៅថ្ងៃទី២ ឧសភា ២០១៧។
គាត់បានសាងជីវិតថ្មីនៅកម្ពុជា ហើយបានបើកហាងកាត់សក់មួយ កាលពីខែឧសភា ឆ្នាំ២០១៨។
ក្នុងនាមជាអ្នកជឿព្រះគ្រឹស្ទមួយរូប ប៉ូស៊ីមានជំនឿថា រាល់ថ្ងៃគឺជាឱកាសថ្មីដើម្បីសាងផលវិជ្ជមានដល់អ្នកដទៃ។
